Het voelt vreemd aan, een leeg huis. Geen knuffel in de ochtend en geen ruzie om speelgoed. Alleen het geluid van het toetsenbord en de muis. Buiten is het zacht gaan regenen en ik hoor de druppels vallen op ons platte dak van onze uitbouw. Daar in die uitbouw, deels in de keuken zit ik. Laptop op tafel en een extra scherm en toetsenbord. Op de grenen tafel glijdt de muis over het oneffen oppervlak, wat vaak resulteert in het missen van de juiste woorden op mijn scherm. De irritatie die dit met zich meebrengt. Het tikken van de regeldruppels neemt een nieuw geluid aan, die samen met het ritmisch tikken van de klok mij doet denken aan het afstuderen. Het lijkt nog zo ver weg, maar het gevoel van een voet op mijn keel geeft duidelijk aan dat het echt bijna zo ver is. Het einde van LA 5, mijn vingers glijden weer over het toetsenbord. De tekst verschijnt op het scherm en ik weet niet of het goed genoeg is, maar ik weet niet beter. Dit heb ik onderzocht en dit is waar ik voor sta. Morgen meer, nu de stilte in. Naar bed en morgen zijn ze weer thuis. Dag Pasen, dit was de laatste keer dat ik jou alleen door breng.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten