IJsberen

Het is vakantie en spontaan schieten er volgeladen Volvo's met caravans en stationwagens met dak koffers door de straten. De A2 slikt de stoet wagens op en ligt, na twee dagen vakantiedrukte, er stil bij. Er heerst rust in het dorp, zelfs Koningsdag voelt rustiger dan voortgaande jaren. Maar misschien ligt het aan mij. De afgelopen dagen waren heel hard werken, stress en ook een hele snelle groei. Ik ga steeds later naar bed, om compleet uitgerust op te staan. Ik denk na over waar ik mee gestart ben en hoe ik daar nu op terug kijk. Mijn beeld over onderwijs is aan het veranderen. Frontaal onderwijs, een les draaien en mijn kunstjes herhalen jaar op jaar, kennis maken met nieuwe studenten en afscheid nemen van de afgestudeerden. Ik herken steeds meer patronen in mijn eigen handelen en ik loop tegen mijn eigen onhebbelijkheden aan. Steeds vaker realiseer ik mij dat ik mijzelf voor de voeten loop en dat verandering in het onderwijs niet mogelijk is door zelf iets anders te doen, maar door de mentaliteit in het team te veranderen. Maar hoe ga ik dat doen? Ik loop door de kamer te ijsberen, met mijn handen op mijn hoofd tracht ik de oplossing te vinden. En steeds weer die vraag "waarom kijk ik nu anders naar het onderwijs dan voorheen"?