Frontaal onderwijs

Bij het frontale onderwijs zorgt een stimulus voor een vooraf bepaalde en gewenst reactie van studenten die vervolgens getoetst wordt (Ertmer & Newby, 1993). Bij deze behavioristische leermethodiek wordt er vervolgens gereageerd op de uitkomsten van een toets. Deze leermethodiek moet er voor zorgen dat kennis wordt overgedragen en de gewenste kennis en leergedrag zich herhaalt op andere momenten (Ertmer & Newby, 1993). Frontaal onderwijs is een goede methodiek om regels aan te leren zoals bij taal en rekenen en kan het bijdragen aan een positief zelfbeeld van een student als deze na hard studeren een hogere prestatie haalt (Kozloff, Rice, & Bessellieu, 2001). Echter wordt hierbij voorbij gegaan aan hoe studenten leren en welke methodes nodig zijn om kennis toe te passen in complexe werksituaties (Trilling & Fadel, 2009). Daarnaast wordt er passief gereageerd op wat een student niet heeft geleerd en moet een stimulering achteraf toegepast worden om de gewenste kennis aan te tonen. Hattie (2013) staat in zijn meta-analyse stil bij wat kennis bijdraagt aan de prestaties van studenten. Hij concludeert dat kennis met een effectgrootte van 0.09 een lage bijdrage levert aan de prestaties van studenten. Daarnaast toont Hattie aan dat de docent met een effectgrote van 0.32 een matige invloed heeft op de prestaties van de student. Echter probleemoplossend werken met een waarde van 0.61 en training in studievaardigheden met 0.63 zijn een stuk effectiever. Ook coöperatief versus individueel werken scoort met 0.59 hoog. Bovendien scoort coöperatief versus competitief leren 0.54 ook hoog. Dit betekent dat lessen in probleem oplossing (0.61) en samen werken in groepen aan studievaardigheden (0.63) effectief zullen bijdragen aan de leerprestaties van studenten (Hattie, 2013). Tijdens coöperatief leren zullen studenten leren kritisch en probleemoplossend te denken en creatief naar kennis te kijken en daardoor een verhoogde motivatie hebben en meer leren (Trilling & Fadel, 2009). Bij het coöperatief leren wordt er samengewerkt om een gezamenlijk groepsdoel te behalen (Mitchell, 2015). Studenten zijn afhankelijk van elkaar en moeten werken aan kenniskoppelingen leggen, inzichten krijgen en een juiste beroepshouding. Studenten hebben meer succes als ze geleerd hebben ‘hoe’ en ‘wat’ ze moeten leren (Trilling & Fadel, 2009).