Skills

Het is laat,  of eigenlijk heel vroeg in de ochtend. Al sinds 3.00 lig ik te staren naar de wekker, maar de tijd gaat er niet sneller door. Eergisteren was "de langste nacht", maar volgens mij kan deze nacht er ook wat van. Man, een hele estafette MLI ervaring gaat door mijn hoofd. Eergisteren heb ik de ruwe opzet gemaakt voor mijn MLI beoordelingsdeel B. De beoordeling van LA 3 bestaat uit een deel A waarbij ik dieper inga op een innovatie binnen mijn school, deel B is een screen cast waarbij ik stil sta bij wat ik geleerd heb en waar mijn groeipunten lagen. Deel C heb ik twee weken geleden gehaald, door een mondeling "skills assessment". Ik had verwacht dat ik de meeste moeite zou hebben met deel C, want als ik heel eerlijk ben vind ik communiceren erg moeilijk.
De oorsprong hiervan ligt al bij de basisschool. Ik was een leerling met dyslexie en kreeg lees en schrijf lessen bij leerlingen uit klassen die 3 of 4 groepen lager zaten. Dit maakte dat ik fysiek uit de klas gehaald werd en naar een nadere klas moest gaan. Hierdoor was ik jaren lang het mikpunt voor pesterijen, waardoor ik voornamelijk communiceerde met een selecte vriendengroep op en buiten schooltijd. Op een later leeftijd en een andere school werd de diagnose dyslexie al snel getrokken en kreeg ik ook les in lezen en schrijven. Hier ging een wereld voor mij open. In plaats van te kijken naar wat ik moest leren, werd er gekeken naar wat ik verkeerd deed en daar werd ik in geholpen. Stapje voor stapje ging het beter. Lezen was en is nog steeds een probleem, maar het schrijven en het aantal schrijffouten is drastisch minder geworden. Maar goed, door de bijlessen werd ik ook op deze school al snel "het domme kindje", voor mijn oud wiskunde docent zelf "een gehandicapt kindje". Deze rol werd mij opgelegd en ik speelde hem mee. Dit resulteerde in ander communicatief gedrag dan andere kinderen. Waar zij bezig waren met elkaar af te stemmen en te luisteren naar elkaar, was ik bezig met mijn "overleven op school". Op het MBO kwam daar echter verandering in, ik kreeg echte vrienden op een gelijk gestemd niveau. Het was een nieuwe school voor mij, ver weg mijn thuis en dit betekende een nieuwe kans. Met twee handen greep ik deze kans, maar ik merkte wel dat ik toch anders bleef communiceren dan anderen. Dit kon twee van mijn nieuwe vrienden niet veel schelen en zij sleepte mij van feest naar feest, van groep naar groep en van stad naar stad. Ik werd buiten mijn comfort zone geplaatst, kreeg les in drama waar ik iemand anders mocht zijn dan mij zelf. Zang les waarbij solo zingen regelmatig voorkwam, Ik kon niet anders dan mijzelf blootgeven aan de verandering en ik werd een ander mens. Een aantal jaren later sta ik ergens aan de zee te staren naar boten, ik kijk terug naar wat er allemaal gebeurt is. Een MBO diploma op zak, 6 maanden in het buitenland geweest, een rot baan bij een groente boer, een vriendin die liever lui is dan moe. Ben ik echt tevreden over mijzelf? Is dit wat het leven voor mij in petto heeft?  Ik kijk terug naar mijn groei, vrienden en mijn leven en vooral naar mijzelf. Ik besluit daar dat mijn leven een opfrisbeurt nodig heeft. Baan opgezegd, uit gemaakt met de vriendin en mijn vrienden een hand gegeven. HBO here i come. Na vier jaar kei hard werken in een richting waar ik niets van weet, in een stad die ik niet ken met mensen die open en hartelijke zijn, sta ik met mijn diploma te glunderen van geluk. Voor mij een bewijs dat passie en doorzetting tot iets moois kunnen leiden. Ook tijdens de HBO opleiding moest ik hard werken aan mijn communicatie. Hier staan alleen maar mannen om mijn heen die technisch praten, op het MBO waren dat voornamelijk vrouwen die over gevoelens spraken. Een wereld van verschil maar toch een boel overlappingen met elkaar.

Zo het is nu 4.25 ik ga maar weer eens op bed. Misschien maak ik deze blog ooit verder af, maar voor nu, slaap lekker iedereen.