Gisteren was het officieel, ik ben geslaagd. Op de cijferlijst in Progress staat dat ik heb voldaan aan de eisen en alle punten heb behaald voor de Master leren en Innoveren. Het is bitter om te zeggen, maar ik kan niet zeggen dat ik blij mee ben. Het voelt eerder als het einde van een periode zonder dat er afscheid is genomen.
De afgelopen maanden waren een zeer drukke periode. Zelf ben ik verhuisd, maar ook de school waar ik voor werk is bezig met verhuizen en ik heb de studie afgrond. Maar in deze drukke tijd heb ik geen afscheid kunnen nemen van studenten, klasgenoten of collega's. Alles gaat in sneltreinvaart door en alles wat ik kan doen is naar buiten staren. Nu de vakantie is aangebroken en ik een dag op de bank zit realiseer ik dat ik in een tijdgat gevallen ben. Ineens heb ik vrij, kan ik TV kijken, heb ik tijd voor mijn hobby's, tijd voor mijn vrouw en kinderen en tijd voor mijzelf. Maar ik ben het een beetje verleerd. Ik heb altijd gestudeerd, elke dag elke avond en elk weekend. Nu ineens is dat weg, het hoeft niet meer, het mag, geen beoordeling, geen druk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten