Tijdgat

Gisteren was het officieel, ik ben geslaagd. Op de cijferlijst in Progress staat dat ik heb voldaan aan de eisen en alle punten heb behaald voor de Master leren en Innoveren. Het is bitter om te zeggen, maar ik kan niet zeggen dat ik blij mee ben. Het voelt eerder als het einde van een periode zonder dat er afscheid is genomen.

De afgelopen maanden waren een zeer drukke periode. Zelf ben ik verhuisd, maar ook de school waar ik voor werk is bezig met verhuizen en ik heb de studie afgrond. Maar in deze drukke tijd heb ik geen afscheid kunnen nemen van studenten, klasgenoten of collega's. Alles gaat in sneltreinvaart door en alles wat ik kan doen is naar buiten staren. Nu de vakantie is aangebroken en ik een dag op de bank zit realiseer ik dat ik in een tijdgat gevallen ben. Ineens heb ik vrij, kan ik TV kijken, heb ik tijd voor mijn hobby's, tijd voor mijn vrouw en kinderen en tijd voor mijzelf. Maar ik ben het een beetje verleerd. Ik heb altijd gestudeerd, elke dag elke avond en elk weekend. Nu ineens is dat weg, het hoeft niet meer, het mag, geen beoordeling, geen druk.

Onwennig

Nog even inloggen, even op de portal van Fontys kijken. Progress is het cijfersysteem van Fontys, maar hij is nog niet bijwerkt. LA I&O staat nog open. Ik verwacht dat dit deze maand nog verwerk wordt en dan ben ik echt geslaagd. Twee jaar lang was de Fontys portal mijn ingang tot "kennis" of eigenlijk meer de toegang tot alle informatie die ik nodig had of zocht. Even de bib in, eerst even op de portal kijken, even de powerpoints bekijken, opdracht downloaden, mailen, contacten leggen, vragen stellen, nieuws lezen of gewoon terug kijken in literatuurlijsten alles ging via de portal. Vandaag staar ik naar het scherm, ik hoef niets meer te doen. Het is wachten op de verwerking van het resultaat. Ik ben klaar, maar het voelt onwennig en ik kan er niet van slapen. Twee jaar lang was thuis, MLI en werken mijn ritme. Om 6.00 opstaan en om 22.00 de laptop dicht.

En nu zit ik voor de televisie, wijntje, kaasplankje mijn hemel wat heb ik dit gemist. Ik sluit de portal, de blog en mijn boeken voor een paar weken. Eerst zomervakantie, dineren met MLI genoten en dan de diploma uitreiking.

Afronding

Vandaag heb ik de feedback ontvang die hoort bij LA I&O. Dit heeft mij het afgelopen weekend veel bezig gehouden, want er was voldoende tijd om te denken. Ik lag met een emmertje naast mij aan bed gekluisterd met, tja wist ik het maar. Maar goed daar zit je nu niet op te wachten natuurlijk. De beoordeling van I&O is gepubliceerd en ik heb een GOED. Prachtig feedback gekregen van mijn beoordelaar. Hij is het met veel punten van mijn feedback en reflectie eens, maar op sommige punten geeft bij een boost en geeft hij een goed in plaats van een voldoende.

Met dit laatste punt, sluit ik alle LA's met minimaal een voldoende af. Het is nog even wachten tot de punten online verwerkt zijn, maar dan kan hier de vlag uit!!!

Met een teen op de Finish

Het laatste deel van de MLI is tweeledig. Het eerste deel is een artikel schrijven voor een vakblad. Ik heb gekozen voor Didactief. De reden dat ik voor dit blad kies, is omdat ik het niet ken. Dat vraagt van mij dus eerst een verdieping voordat ik iets kan schrijven voor ze. Ik heb intussen wel contact met ze gehad, en ze vinden mijn onderwerp voor de 21 eeuwse vaardigheden en werken met projecten wel interessant voor op de blog. Maar ze willen het graag eerst lezen. Hiervoor heb ik echter eerst toestemming nodig van mijn onderzoek begeleidster. Deze heb ik vandaag van haar ontvangen en morgen zal ik het naar didactief sturen (jeeh).

Het tweede deel is een zelf reflectie en als dat klaar is, ja echt als dat klaar is, dan gaat hier de vlag uit! Nog een week bikkelen, nog een week afzien (na twee jaar blokken voelt dat zo) en dan is het wachten. Wachten op de verlossende mail, de verlossende woorden en de lang verwachte rust. Hoewel rust, ik moet nog een heel huis verbouwen..... misschien toch nog maar even genieten van een week blokken :).

Moe maar toch niet slaperig

De nacht is gevallen en alles is stil in huis. Alleen het lawaai van de nieuwe straat waar ik aan woon is te horen. De slaap heeft zich niet aangedaan, omdat mijn hoofd nog op volle toeren wil draaien. De afgelopen twee weken waren zwaar. Zowel lichamelijk als geestelijk is er een flinke hap genomen uit mijn energie. Het starte met de koop van ons nieuwe en de verkoop van ons andere huis. Daarna een bezoek aan Frankrijk voor een heerlijk, bruiloft maar toch met een stevig reistijd van 16 uur totaal. Daarnaast zijn er aannemers over de vloer, is er binnenkort een verjaardag en nog een verhuizing van familie. Naast dit alles is er een enorme werkdruk door een verhuizing van mijn werk, de verschuiving in taken zoals loopbaanbegeleiding van nieuwe klassen, de intake, de examens, diplomering, visiegroep, lesgeven, toetsweken, projectdagen en ga maar door. Druk, echt te druk. Nu lig ik in bed, mijn hoofd nog op volle toeren want ik mag nog een zelfevaluatie schrijven. Mijzelf bekijken en analyseren, lijkt makkelijk maar heeft ook nadelen. Want hoe bewijs ik iets, hoe bewijs ik groei, ontwikkeling, verandering? Ik ga er maar eens goed over nadenken. Voor nu, oogjes dicht en ...... morgen om 6.00 weer op.

Geweldig nieuws

Krab: van Hugo Boersma

Het wachten op de beoordeling voor LA 5.2 is voorbij. Gistermiddag ontving ik een mail met daarin het verlossende woord. De beoordeling is GOED...... Alle stress valt van mijn schouders, ik weet dat ik nog niet klaar ben, maar de grootste opdracht van de afgelopen 1,5 jaar is afgesloten. Ik weet dat er nog een paar van mijn klasgenoten vol spanning zitten te wachten op de uitslag. Ik hoop dan ook dat zij snel iets zullen horen en zich bij de feestende menigte mogen aansluiten.

Hierbij mijn beoordeling. Omwille van de privacy heb ik namen van de beoordelaars afgedekt.

Nieuwe functieprofielen

Vorige week was de introductie van de nieuwe functieprofielen bij het Summa College. Onze school wil graag een hogere kwaliteit van het onderwijs, doorgroeimogelijkheden aanbieden en docenten aan zich binden. Om dit te realiseren en docenten kennis te laten maken met de functieprofielen is er een voorlichting geweest. Bij voorlichting werden filmpje gemaakt en daar mocht ik een ook even in voorkomen. Gedurende deze voorlichting kon ik het niet laten om weer even te netwerken en mensen te spreken die ik een tijdje niet had gesproken. Maar aanleiding hiervan mocht ik ook 31-05-2017 mijn onderzoek komen presenteren bij een andere afdeling binnen mijn eigen school.

Wachten is begonnen

Maandag de 15e was de officiële dag om het onderzoek in te leveren. Weken lang ben ik bezig geweest met de verwerking van de feedback en het scherper maken van mijn onderzoeksresultaten. Vrijdag bleef ik maar staren naar het scherm. Ik ben tevreden met de uitwerking, alle criteria zit er in verwerkt. Mijzelf meerdere keren beoordeeld en ik denk dat dit het echt is. Ik besluit hem daarom dan ook vier dagen voor de deadline in te leveren. Nu is het wachten op de uitkomst. Ik voel mij rustig, iets wat ik lang niet meer gevoeld heb. Nu hopen dat de beoordelaar hetzelfde denkt over mijn verslag als ik.

LA 4 behaald!

YES, vandaag staat het resultaat online. Er volgt een heel SMS salvo, want de resultaten druppelen digitaal binnen. Alle leden van het gameteam waar ik in zat hebben het ook gehaald. Dus dubbel feest!!!!! LA 4, was voor mij een leerzame periode. Een aantal onderdelen heb ik gebruikt voor mijn eigen werkplek, maar het was ook wel spannend zeg. 

Manneke toch, soms stonden mijn zenuwen erg strak afgesteld. Maar het is klaar, LA 4 behoort tot de lijst der Voldoendes, nu LA 5 en LA I nog. Nog heel even, nog heel even.....

Wachten op het cijfer

"Das toch niet normaal", misschien is dat wel een leuke quote voor mijn gevoel. Sinds enige dagen zit ik op het puntje van mijn stoel, omdat wij de beoordeling krijgen voor LA 4. afgelopen maandag kregen we te horen dat ze het deze week zouden uploaden. Gisteren een mail gekregen dat het vandaag of morgen bekend gemaakt zal worden. Lekker is dat, groep 1 weet het al, en misschien andere ook al. De spanning is hoog en stijgt per uur. "wanneer weet ik het nou"? Bah dit duurt veel te lang!!!

IJsberen

Het is vakantie en spontaan schieten er volgeladen Volvo's met caravans en stationwagens met dak koffers door de straten. De A2 slikt de stoet wagens op en ligt, na twee dagen vakantiedrukte, er stil bij. Er heerst rust in het dorp, zelfs Koningsdag voelt rustiger dan voortgaande jaren. Maar misschien ligt het aan mij. De afgelopen dagen waren heel hard werken, stress en ook een hele snelle groei. Ik ga steeds later naar bed, om compleet uitgerust op te staan. Ik denk na over waar ik mee gestart ben en hoe ik daar nu op terug kijk. Mijn beeld over onderwijs is aan het veranderen. Frontaal onderwijs, een les draaien en mijn kunstjes herhalen jaar op jaar, kennis maken met nieuwe studenten en afscheid nemen van de afgestudeerden. Ik herken steeds meer patronen in mijn eigen handelen en ik loop tegen mijn eigen onhebbelijkheden aan. Steeds vaker realiseer ik mij dat ik mijzelf voor de voeten loop en dat verandering in het onderwijs niet mogelijk is door zelf iets anders te doen, maar door de mentaliteit in het team te veranderen. Maar hoe ga ik dat doen? Ik loop door de kamer te ijsberen, met mijn handen op mijn hoofd tracht ik de oplossing te vinden. En steeds weer die vraag "waarom kijk ik nu anders naar het onderwijs dan voorheen"?

Paasweekend

Het voelt vreemd aan, een leeg huis. Geen knuffel in de ochtend en geen ruzie om speelgoed. Alleen het geluid van het toetsenbord en de muis. Buiten is het zacht gaan regenen en ik hoor de druppels vallen op ons platte dak van onze uitbouw. Daar in die uitbouw, deels in de keuken zit ik. Laptop op tafel en een extra scherm en toetsenbord. Op de grenen tafel glijdt de muis over het oneffen oppervlak, wat vaak resulteert in het missen van de juiste woorden op mijn scherm. De irritatie die dit met zich meebrengt. Het tikken van de regeldruppels neemt een nieuw geluid aan, die samen met het ritmisch tikken van de klok mij doet denken aan het afstuderen. Het lijkt nog zo ver weg, maar het gevoel van een voet op mijn keel geeft duidelijk aan dat het echt bijna zo ver is. Het einde van LA 5, mijn vingers glijden weer over het toetsenbord. De tekst verschijnt op het scherm en ik weet niet of het goed genoeg is, maar ik weet niet beter. Dit heb ik onderzocht en dit is waar ik voor sta. Morgen meer, nu de stilte in. Naar bed en morgen zijn ze weer thuis. Dag Pasen, dit was de laatste keer dat ik jou alleen door breng.

Twee PI's behaald

Uit de feedback van mijn begeleidster kwam naar voren dat ik bij Quest 3 (SWAT) niet voldaan heb aan de PI: Je bent in staat de grenzen van de maatschappelijke opdracht van de sector te onderbouwen. Haar advies was om een apart blogbericht hier over te schrijven. Tevens adviseerde zijn om de PI: Overzien en beoordelen van de consequenties van(voorgestelde) ontwikkelingen voorde (onderwijs)praktijk van collega’s en hen hierin ondersteunen, hier ook in op te nemen. Dit bleek een flink klus te zijn en heeft geleid tot het activeren van docenten via een mail en het verzamelen van feedback via een infographic. Ook de studenten heb ik betrokken bij het verzamelen van informatie. Ook zij hebben het filmpje gezien en daarna een enquête ingevuld.

De bevindingen van docenten en studenten heb ik verwerkt in een blogbericht met speciale aandacht voor de twee PI's waar ik nog niet of niet volledig aan voldaan had. Deze week ontving het goede nieuws dat ik met mijn blog post er in geslaagd ben de twee PI's aan te tonen. Hierbij het bewijs. 

Feedback Challenge Day

In de beoordeling van ons draaiboek kwam naar voren dat het misschien niet het meest prikkelende scenario was wat we hebben gekozen. Zelf waren we ook erg benieuwd of het beeld wat we mee wilden geven naar voren kwam zoals we bedoelen. Uit de feedback komt naar voren dat we hier zeker in geslaagd zijn. We hebben alle feedback die we van de eerstejaars hebben gekregen in een totaaloverzicht verwerkt, zodat voor ons als gameteam duidelijk werd hoe iedereen ons heeft beoordeeld op de verschillende criteria.

We hebben een goede keuze gemaakt door op het laatste moment nog te veranderen van dialoogvorm. De manier die we vandaag hebben gebruikt, spreken over de kansen en bedreigingen van ons scenario, maakt dat alle bezoekers interactief met elkaar in gesprek waren over ons toekomstscenario. Hieruit kwamen heel interessante discussies op gang, doordat de een meer bedreigingen ziet in het scenario en de ander meer kansen. Een aantal opmerkingen die we mee hebben genomen uit de dialoog zijn:

Kansen:

-          Leren in leergroepen, van elkaar kunnen leren

-          Iets betekenen voor de maatschappij

-          Door jong en oud te combineren kan veel creativiteit ontstaan. Jonge kinderen denken nog heel vrij, zonder kaders.

-          Werken met talenten en leerdoelen. Iedereen heeft duidelijk iets om aan te werken

-          De mogelijkheden van P.i.m. zijn inspirerend

-          De docent als coach werd als waardevol gezien

Bedreigingen:

-          Is er in ons toekomstscenario nog sprake van examinering?

-          Hoe zit het met de beroepskwalificaties en de docenten?

-          Leren de ouderen nog genoeg van de jongeren als ze van hoog niveau zijn?
( gericht op kennis)

-          Wat mag p.i.m. allemaal bijhouden en opslaan en wie bepaalt dit?

We hebben gekeken naar de persoonlijke tips en tops die ze onderaan het formulier nog hebben ingevuld. Daarin is een duidelijke rode draad zichtbaar, waarbij studenten aangeven delen van ons scenario mee te kunnen nemen naar hun dagelijkse praktijk. Maar er zijn ook een aantal kritische noten. Zie hieronder een aantal tips en tops die geschreven zijn op de feedbackformulieren.

Tips:

-          Veel verschillende rollen, was soms niet helder wie wat was.

-          De rol van p.i.m. sterker neerzetten

-          Film was wat lang

Tops:

-          Buiten school denken

-          Origineel

-          Mooi dat sociale vaardigheden centraal staan

-          Leerkrachten gaan inzetten op sociaal emotioneel inzetten, p.i.m. werkt op cognitief gebied

-          Samenwerken is inderdaad belangrijk om de maatschappij te vormen die we willen

-          Mooie presentatie en afsluiting

-          Goed gedaan, vlot, aantrekkelijk

-          Leuke presentatie!

-          Mooi gebruik gemaakt van backcasting

-          Heel erg goed over nagedacht en uitgevoerd

Al met al kijken wij terug op een heel inspirerende challenge day. We zijn erg tevreden met ons eindresultaat.

Bron: http://gamemission2017.blogspot.nl/2017/04/feedback-challenge-day.html 

Feedback Team Ursa Major

Klik hier voor het feedback formulier

De Challenge Day is voorbij. Samen zitten we de feedback van de studenten uit het eerste leerjaar te bekijken, turven en tips en tops te lezen. Daar komen de leden van Ursa Major voorbij. We krijgen een compliment op onze uitvoering. Ook wij waren onder de indruk van hun Challenge Day, dus konden wij de complimenten terug geven. Niet lang daarna verscheen er een bericht op onze teamblog met de beoordeling van Team Ursa Major. Het cijfer wat we krijgen is een 8, echt super!!!.

Tips: Als verbeterpunt komt naar voren dat het filmpje iets flitsender mocht, gesproken en de bronnen pas achteraf tonen. Uit de feedback van de eerste jaars kwam dit ook naar voren doordat een aantal aangaven dat het filmpje wat lang duurde.

Tops: aansluiting bij een doelgroep die niet bekend is met het onderwerp, goed discussies en duidelijke taakverdeling.

8

Challange Day

Challenge Day,

Waar is de tijd heen gegaan. Echt de tijd is voorbij gevlogen. Gedurende dit LA ben ik in allemaal verschillende kanten aan het rennen geweest. Zo heb ik mijn netwerk aangesproken om een beeld te krijgen van een toekomst scenario. Heb ik het beeld van gamefication verwerkt in twee grote projecten bij ons op school. Heb ik super veel samengewerkt met het team "Devils in Deguise" en heb ik mijzelf tot het maximale van mijn kunnen geduwd. Op het maximale van mijn kunnen leveren bleek op twee prestatie indicatoren niet voldoende, waarna ik wederom het overleg in schiet met een aantal docenten uit de TMS en mijn teamleider. Alles komt samen op een moment, de "challenge day 2017". Als ik kijk naar hoe we hier beland zijn en wat er allemaal aan vooraf ging ben ik erg trots. Trots op het team en trots op de prestatie die we samen hebben neergezet. Wij komen uit verschillende onderwijs sectoren en toch wisten we samen, een toekomst scenario te ontwikkelen waar wij, maar ook ze scholen en feedback gevers achter staan. Vooral het samenwerken heeft mij veel tijd en energie gekost. Samen bewegen vraag om overleg, afstemming en beslissingen maken of accepteren. Het is daarom dat ik gedurende dit project veel geleerd heb van de teamleden. Trots kijk ik terug op een draaiboek, waar wij bijna 1 op 1 uit gewerkt hebben. Om de "challenge day", nog iets meer uitdaging te geven (op advies van onze game master) hebben we een laatste wijziging doorgevoerd voordat onze challenge begon. In plaats van zittend een discussie voeren, gaan we dit staand doen. Op de grond een tape en dan een keuze "kansen, belemmeringen". Na het weerleggen van een stelling over onze visie gingen de deelnemers een standpunt innemen en daarna weerleggen in met een discussie. Hierbij kwamen leuke gesprekken voort die, aan de hand van getrainde skills uit LA 3, goed en soepel verliepen. Ik kijk terug op een leuke en vooral gezellige dag.

(Klik hier voor nog meer foto's)

Feedback van Tom Oosterhuis

Beste Corinne, Cindy, Esther, Sebastiaan, Maartje,

Dank voor de uitnodiging om feedback te geven op jullie toekomst scenario en aanpak om dit te delen met anderen.

Mooi op te zien hoe jullie je hebben laten voeden door denkbeelden van de WRR en andere systematische onderzoekers en denkers over beleid. Dat vind ik misschien wel jullie grootste verdienste. Dat je geleerd hebt dat het van groot belang is om te pendelen tussen je eigen praktijk en de wetenschappelijke/politieke theorieën en beleidsstukken om vervolgens je eigen plan te trekken en dat beleid te gaan beïnvloeden, mede vorm te geven. Dat is het soort metacognitie waar we in het onderwijs behoefte aan hebben. Niet slachtoffer zijn van wat andere bedenken, maar zelf invloed nemen!

Ik heb eigenlijk alleen wat gedachtes in de aanbieding over jullie idee van de toekomst. In grote lijn ben ik het met jullie eens. Echter ik mis -naar mijn bescheiden mening- een fundamenteel element: 'levensopdracht', het waarom van levenslang leren. Jullie spreken vooral over talent-ontwikkeling. Naar mijn idee is er daarnaast zoiets als waarden-ontwikkeling. Waarden en beperkende overtuigingen als negatieve waarden vormen zich in de vroegste jeugd door opvoeding en onderwijs. Onderwijs zou naast talentontwikkeling gericht moeten zijn op waardenontwikkeling. Het gaat om bewustwording van de eigen levensloop, het eigen levensverhaal. In gebeurtenissen met impact, positief en negatief vormen zich waarden (of beperkende overtuigingen).

Wanneer zoals jullie voorstaan onderwijs een mengsel wordt van formeel en informeel leren, op school en in de samenleving tegelijkertijd, dan moet de reflectie vooraf, tijdens en achteraf gericht zijn bewustwording van drijfveren. “Het lukt toch niet omdat…” is een beperkende overtuiging voortkomend uit gebeurtenissen die zich blijven herhalen totdat je zoiets “onschadelijk maakt” of  “die persoon inspireert me in zijn handelen omdat” bevat voor jezelf een kernwaarde waar vanuit je zelf ook wilt bijdragen aan de samenleving.

Teaser, tot in de late uurtjes

Het is knallen geweest de afgelopen paar weken. Gisteravond zat er geen rust in mij, de teaser of trailer zit mij dwars. Het is geen criteria, maar ik moet iets doen. Geen rust, druk hoofd, ritalin waar ben je? Goed dan maar de tablet aan, een goed glas whiskey en niemand om mij heen. Een dik uur later is hij klaar. Goed geen Spielberg kwaliteit en geen Full HD. Maar wel een kleine blik in de afgelopen periode, waar samen leren centraal heeft gestaan. Ik had dit LA met dit team voor geen goud willen missen.

Verlangen

het is 5.00. En het is rustig in huis, iedereen slaapt. Iedereen slaapt en volgens mij slaap ik ook nog half. Maar iets maakt dat ik wakker moet worden. In de verte begint een merel aan zijn ochtendaria, maar ook de koolmezen zijn er vroeg bij. Gisteren was het 24 graden, de eerste echte lente dag en dit zorgt voor een lading in de lucht. Een geur van nat en versgemaaid gras, de stilte van het huis, het fluiten van de merel en de temperatuur zetten mijn instinct aan. VISSEN, al meer dan 25 jaar visserservaring ontwaakt uit een winterslaap. De afgelopen twee jaar heb ik dit gevoel moeten onderdrukken vanwege mijn studie aan de MLI. 2 jaar hard blokken, kei hard werken en mijzelf vormen heeft alle energie uit mijn lijf getrokken (en kilo's). Mijn dyslexie zorgt voor leesvertraging, typefouten en langere schrijftijden dan de andere studenten. Maar dat is geen excuus om niet mee te komen, het is gewoon harder werken om hetzelfde te presteren. Maar vandaag sluiten we een hoofdstuk af. LA 4 een verkenning van toekomstscenario's in het onderwijs. Het is deze afsluiting die mijn verlangen naar de waterkant activeerd. De rust, de geur, de eerste stappen in op de dauwdruppels en de stilte in het huis zorgen voor flashbacks. Die ene keer toen....., langzaam val ik weer in slaap, met een verlangen naar de zomervakantie en de vele uurtjes die gaan komen aan de waterkant.

Uitkomsten: Hulp aan studenten gevraagd.

Het is druk geweest deze week.
Dinsdag heb ik les gehad aan drie groepen die werken aan grote projecten. Maar het zijn deze studenten die graag met mij het gesprek aangaan over onderwijs. Wat kan er beter en nu ook, hoe ziet het onderwijs in de toekomst er uit en wat vinden jullie van het scenario. Hoewel ze het filmpje gezien hadden, kregen ze niet verwoord wat ze zelf verwachten. Tevens konden ze niet aangeven hoe ze dit filmpje konden plaatsen. Goed daar sta ik dan met een poster in mijn handen, een beamer die niet klaar is met afspelen en een dozijn stiften. Het wordt even stil in de klas , waarom een student aangeeft "he meester, we kunnen toch ook een SurveyMonkey doen". Dat willen wij wel voor je invullen.

Zo gezegd, zo gedaan. Dit was vorige week, vandaag wil ik resultaten met jullie delen.
Klik hier om de vragen te zien. Klik hier voor de uitslag.

Uitkomsten: Hulp gevraagd aan collega's

Deze week heb ik een mail naar mijn collega's gestuurd met een uitleg en een film. Tijdens het teamoverleg heb ik dit ook onder de aandacht gebracht en aangegeven dat er een poster hangt in de kantine waar docenten hun bevindingen op kwijt kunnen. Het blijft even stil, maar dan ineens zegt een collega "ja, ik vond het echt een leuk filmpje, echt de moeite waard, het zette mij wel aan het denken". Even wordt mijn hoop aangewakkerd, maar na twee dagen naar en leeg veld staren is de hoop minder geworden. Ineens krijgen de studenten in de klas ideeën, komt er een discussie over het onderwijs, wordt het filmpje nog eens opgestart. Ik snap niet goed wat er hier gebeurt, maar er gebeurt iets. Ik pak snel de poster uit de de docenten kantine en schrijf de opmerkingen van de studenten op de poster. De studenten kijken tevreden. "

Interview naar aanleiding van de observatie

Naar aanleiding van de observatie die onze HBO stagiaire bij een les van mij had gedaan, kwam de vraag of ze ook met mij een interview mocht doen. Ze wil graag weten hoe ik het toch doe en voor elkaar krijg. Ik vraag haar hierop om verduidelijking. "Nou, alle andere docenten waar ik ben geweest, die vertellen wat studenten moeten doen en wat ze moeten weten en welke kennis ze moeten hebben", maar "bij jou in de les is iedereen hard aan het werk, komen studenten met vragen en kun jij ze antwoord geven of je koppelt ze aan iemand die ze kan helpen". "Hoe doe je dat?"!

Ze stopt even met het stellen van de interviewvragen op het papier. De nieuwsgierigheid is te zien op zijn gezicht en ik geef, na even wat denken antwoord. "het begint bij de eerste les, iedereen in mijn klas wordt betrokken bij het ontwikkelen van een groepsgevoel". "Hierbij steek ik veel tijd in het leren van leren en kennis delen en zoeken bij elkaar". Vervolgens worden er wisselende teams gevormd waar altijd, maar dan ook altijd iemand van de leerlingen de projectleider is. Hiermee kunnen ze XP verdienen, maar als de groep niet mee doet, ook XP verliezen. En het werkt erg goed.

Na het interview dat 30 minuten duurde, staat de stagiaire op, loopt door de klas en gaat zelf ook mee doen aan het project. Werken met projecten, met een duidelijke rol verdeling en XP! Super combinatie!

Een goed gesprek

Vandaag zit ik samen met de teamleider op het kantoor. We praten even na over de afgelopen week en de vergaderingen en ontwikkeling binnen ons curriculum. Deze week heb ik een film verstuurd over de toekomst van het onderwijs, en dit heeft de tongen bij ons in de kantine losgemaakt. Zo ook bij mijn teamleider. "Sebastiaan, wat gaat er in de toekomst met ons onderwijs gebeuren en wat hebben we daar voor nodig?". De vraag overrompelt mij een beetje, want uit verschillende reacties uit het team blijkt dat zij het onderwijs en de manier zoals het gegeven zal worden niet veranderd. Ik ben van mening dat dit wel gaat veranderen. Het zijn vaak gesprekken op early adopter v.s. Laggerd niveau. Maar de teamleider zet met zijn vraag een deur open, een open mindset en ik vraag mij af waar Roggers zijn houding zou inschalen. Early majortity misschien, of misschien moet ik niet gaan inschalen, gewoon het gesprek aan gaan. De reden van zijn vraag is te begrijpen, want de school gaat verhuizen en we gaan naar een nieuwbouw, dus alles is nog open. Er zijn nog geen tekeningen, en er is alle vrijheid om te experimenteren met curricula, lesmethode en scholingruimte indeling.

Bring on the games

De dag is nog niet voorbij, mijn oog valt even op de klok. Ik heb nog even. Toetsen voor de toetsweek liggen klaar, telefoontje met een klant net afgerond, printer pruttelt en de sealmachine is heet. ZO BRING ON THE CHALLENGE DAY en koffie. Natuurlijk koffie, wat is een dag zonder koffie ik weet het echt niet.... Oke geen koffie voor mij meer.

Observatie van mijn les.

Vandaag vroeg onze stagiaire van het HBO of hij een de les van mij mocht komen observeren. Het doel van observatie was "geheim" gehouden, maar het moest een les zijn en geen project uur. Na tien minuten observeren kwam de stagiaire naar mij toe en zei "ik moest bijhouden hoeveel vragen je stelt in de klas, hoe je de klas betrekt bij het onderwerp en wat hoe jij reacties uitlokt of mensen betrekt". Maar uhm mijn blaadje zit vol, volgens mij hem ik wel genoeg informatie. N met een zucht ging hij de les uit. "ik moet het uitwerken voor mijn verslag" hoor ik nog...... Dat wordt flink typen....